دوری 2هفته ای

سلام دخترکم

خیلی وقته که برات ننوشتم.فک کنم دو هفته ای میشه.

این مدت اصلا وقت نکردم که بیام وبلاگتو بروز کنم.من فقط شبها فرصت میکنم برات بنویسم،توی نازگلم چند وقتی بود که همش پاهات بخاطر دندونات عرق سوز بودن و شبها همش گریه میکردی.آخ که چقد منو بابایی دلمون واست میسوخت و نمیتونستیم کاری کنیم.بماند که هم تو خیلی اذیت شدی هم منو بابایی...

دلیل دیگه این دوری دو هفته ای از ثبت خاطراتت خبری بود که شنبه 91/5/7 بهمون از اصفهان دادنو مارو حسابی داغدار کردن.اون خبر بد خبر فوت بابابزرگ مهربون و عزیزم بود.ما هم یک هفته تهران نبودیم.

بابابزرگ مهربونم که بابا شعبون صداش میکردیم مدتی بود که از ناراحتی قلبی رنج میبرد.خیلی بنده خدا این آخریا اذیت شدو درد کشید ولی ما هیچکدوم رفتن ناگهانیشو باور نمیکردیم.حتی الان که 9روز از به خاک سپردنش میگذره باورمون نمیشه که دیگه باباشعبون نیست...

ستایشم هرچی از خوبی های بابابزرگ عزیزم برات بگم کمه.نمیدونی چه مرد مهربونی بود.کسی نبود که از خوبی هاش نگه.اون خدابیامرز ازون آدمایی بود که تموم عمرش درست زندگی کرده بود و ازارش به هیچکس نرسیده بود.دلم برای مهربونی هاش،صداش،صورت معصومش خیلی تنگ میشه...

خدا رحمتش کنه...